Często frankowicze czekają na wyroku TSUE i wydawane są wyroki, którym nadaje się charakter wyroków przełomowych w sprawach frankowych.
Dlaczego właściwie wyroki TSUE mają istotne znaczenie w tych sprawach?
Otóż fakt, iż Polska jest członkiem Unii Europejskiej powoduje, że w Polsce obowiązuje nie tylko prawo polskie, ale również prawo unijne. Niektóre z aktów prawnych mogą być nawet stosowane wprost, obowiązują bezpośrednio, bez konieczności wdrażania ich w polski system prawny. Wiele aktów przewiduje też konieczność dostosowania polskich przepisów do przepisów unijnych.
Prawo polskie powinno być zatem zgodne z prawem unijnym.
W prawie unijnym istnieją regulacje prawne przewidujące ochronę konsumenta. Konsument w Polsce chroniony jest więc nie tylko przepisami prawa krajowego, o których pisałam już wcześniej m.in. przepisy kodeksu cywilnego o nieważności czynności prawnej sprzecznej z ustawą, przepisy dotyczące niedozwolonych klauzul umownych w sprawach konsumenckich, przepisy prawa bankowego o kredytach, w tym kredytach konsumenckich, lecz także prawa unijnego.
Przykładem takich przepisów jest dyrektywa Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich.
Dyrektywa ta określa między innymi kim jest konsument, czym są nieuczciwe warunki umowy, jakie są skutki zawarcia w umowie nieuczciwych warunków umowy.
Dyrektywy unijne nie wiążą polskich konsumentów, ale są wskazówkami dla polskiego Państwa w jaki sposób powinien tworzyć prawo, aby osiągnąć cele dyrektywy. Wyznaczają zatem niezbędne minimum ochrony w danym zakresie.
Jeśli polski Sąd ma wątpliwości w jaki sposób interpretować przepisy prawa unijnego ma możliwość zadania pytania prejudycjalnego do TSUE.
Zgodnie z przepisem artykułu 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) jest właściwy do orzekania w trybie prejudycjalnym:
- a) o wykładni Traktatów;
- b) o ważności i wykładni aktów przyjętych przez instytucje, organy lub jednostki organizacyjne Unii.
W przypadku gdy pytanie z tym związane jest podniesione przed sądem jednego z Państw Członkowskich, sąd ten może, jeśli uzna, że decyzja w tej kwestii jest niezbędna do wydania wyroku, zwrócić się do Trybunału z wnioskiem o rozpatrzenie tego pytania.
W przypadku gdy takie pytanie jest podniesione w sprawie zawisłej przed sądem krajowym, którego orzeczenia nie podlegają zaskarżeniu według prawa wewnętrznego, sąd ten jest zobowiązany wnieść sprawę do Trybunału.
ewa Kosowska-Czapla
radca prawny