W dniu 7 grudnia 2023 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej wydał po raz kolejny pozytywny dla konsumentów „frankowiczów” Wyrok w sprawie o sygn. C-140/22.
Trybunał orzekł, iż:
Artykuł 6 ust. 1 i art. 7 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że w kontekście uznania nieważności w całości umowy kredytu hipotecznego zawartej z konsumentem przez instytucję bankową ze względu na to, iż umowa ta zawiera nieuczciwy warunek, bez którego nie może ona dalej obowiązywać:
– stoją one na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą wykonywanie praw, które konsument wywodzi z tej dyrektywy, jest uzależnione od złożenia przez tego konsumenta przed sądem oświadczenia, w którym twierdzi on, po pierwsze, że nie wyraża zgody na utrzymanie w mocy tego warunku, po drugie, że jest świadomy z jednej strony faktu, że nieważność wspomnianego warunku pociąga za sobą nieważność wspomnianej umowy, a z drugiej – konsekwencji tego uznania nieważności, i po trzecie, że wyraża zgodę na uznanie tej umowy za nieważną;
– stoją na przeszkodzie temu, aby rekompensata żądana przez danego konsumenta z tytułu zwrotu kwot, które zapłacił on w wykonaniu rozpatrywanej umowy, została pomniejszona o równowartość odsetek, które ta instytucja bankowa otrzymałaby, gdyby umowa ta pozostała w mocy
Co to oznacza dla obecnych oraz potencjalnych klientów zainteresowanych ustaleniem nieważności swojej umowy frankowej?
Do tej pory Sądownictwo krajowe „ucinało” żądane w pozwie odsetki skracając je za okres od złożenia na rozprawie przez kredytobiorcę tzw. oświadczenia o skutkach nieważności umowy. Niekiedy pierwsza rozprawa odbywa się po dwóch bądź też nawet więcej lat przed Sądem, co miało i ma istotny wpływ na wysokość należnych dla kredytobiorcy odsetek.
Zgodnie z art. 455 Kodeku Cywilnego: Jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Właśnie z takim terminem spełnienia świadczenia mamy do czynienia w przypadku umowy kredytu, stąd nie ulegało dla zespołu Kancelarii, iż odsetki należą się kredytobiorcy po upływie terminu dobrowolnego spełnienia świadczenia wyrażonego w wezwaniu do zapłaty. Większość składów apelacji Szczecińskiej podziela ten pogląd, jednakże zdarzały się i tejże apelacji odmienne stanowiska. Natomiast w innych okręgach typowym było zasądzanie odsetek od tzw. oświadczenia o którym mowa powyżej.
Stąd też skierowane zostało pytanie do TSUE w tej kwestii. Trybunał natomiast jednoznacznie wskazał, iż nie ma żadnych przesłanek prawnych, aby konsument składał jakiekolwiek oświadczenie przed sądem krajowym w celu skorzystania z ochrony przewidzianej w Dyrektywie 93/13/EWG.
A zatem być może jest to moment, w którym to pozwane Banki zaczną kierować do Sądów wnioski o przyśpieszenie sprawy, gdyż dla kredytobiorcy dłuższy czas rozpoznania jego sprawy będzie oznaczał większą rekompensatę z tytułu należnych odsetek, a dodając do tego, iż obecnie Klienci Kancelarii w 98% mają prawomocnie zawieszone płatności rat na czas trwania procesu, straty Banków mogą być jeszcze większe.
Kancelaria zachęca do kontaktu telefonicznego bądź poprzez email w celu omówienia wszelkich aspektów związanych z umowami walutowymi.
E-Mail dla kredytów walutowych: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
aplikant radcowski
Adrian Waroch